Vervolgens ontstaat er natuurlijk een periode van onzekerheid, slecht slapen, het tegen iedereen willen roepen, het je mond houden omdat het toch wel overwaait, enzovoorts.
Er ontstond ook een hele e-mail uitwisseling, die binnen de kortste keren alleen nog maar over technische details ging.
Een Fuji is bijvoorbeeld niet een heel fijn reclamesleepvliegtuig. Vooral het oppikken is link en in Uganda presteert de motor nog veel minder wegens grotere hoogte en hogere temperatuur. Ik zag me daar al hangen voor rotte peer en ik had daar weinig zin in.
Verder kwam er een hele uitwisseling op gang over losse letters of een speciaal doek. Die twee samen resulteerden uiteindelijk in het benaderen van een firma (www.skygraphics.de), die een nieuw wiel hadden uitgevonden zeg maar. Namelijk de mogelijkheid om met sleep en al te starten.
Een Fuji is bijvoorbeeld niet een heel fijn reclamesleepvliegtuig. Vooral het oppikken is link en in Uganda presteert de motor nog veel minder wegens grotere hoogte en hogere temperatuur. Ik zag me daar al hangen voor rotte peer en ik had daar weinig zin in.
Verder kwam er een hele uitwisseling op gang over losse letters of een speciaal doek. Die twee samen resulteerden uiteindelijk in het benaderen van een firma (www.skygraphics.de), die een nieuw wiel hadden uitgevonden zeg maar. Namelijk de mogelijkheid om met sleep en al te starten.
Tsja … en zo kabbelt het door en stelden dergelijke leuke discussies mij steeds in staat om de hete brei heen te draaien. Namelijk ga ik wel of ga ik niet. Ik ben nogal vermijdend van aard moet je weten.
Daarnaast was het druk genoeg, want de feestmaand december is altijd vol van feestelijke activiteiten.
Maar goed, eind december kwam en ineens realiseerde ik me dat men mij begin februari in Uganda wilde hebben en dat ik daarvoor in elk geval eind december mijn baan zou moeten opzeggen ….
Daarnaast was het druk genoeg, want de feestmaand december is altijd vol van feestelijke activiteiten.
Maar goed, eind december kwam en ineens realiseerde ik me dat men mij begin februari in Uganda wilde hebben en dat ik daarvoor in elk geval eind december mijn baan zou moeten opzeggen ….
En zo kwam het ineens in een stroomversnelling terecht. Knopen moesten worden gehakt en eendrachtig kwamen de neuzen dezelfde kant uit te staan: we gingen. Dat wil zeggen: ik ging, maar werd daarin van harte gesteund (wat heel wat anders is dan iemand laten gaan omdat hij toch met geen tien paarden is tegen te houden) door mijn wederhelft en zoon.
Echter, zeker was dat er eind december nog niks zeker was. Ik had nog geen contract en er waren nog allerlei losse eindjes. Een bijzonder los eindje kwam begin januari op de proppen: men wilde dat ik instructeur was.
Wat was het geval: in Uganda moet een vlieger voor elk type vliegtuig een type rating halen. En een instructeur mag zo'n type rating uitdelen. Nu moest ik dus type ratings gaan uitdelen voor de Fuji.
Maar het is vijftien jaar geleden dat ik instructie gaf. Volgens Uganda was het heel makkelijk om het op te halen. Volgens mij was het heel veel werk.
De waarheid ligt zoals altijd in het midden: 3 februari vlieg ik met Martinair naar Miami en 13 februari vlieg ik weer terug. In die periode moet het allemaal gebeuren.
Het zal mij benieuwen ….
Maar het is vijftien jaar geleden dat ik instructie gaf. Volgens Uganda was het heel makkelijk om het op te halen. Volgens mij was het heel veel werk.
De waarheid ligt zoals altijd in het midden: 3 februari vlieg ik met Martinair naar Miami en 13 februari vlieg ik weer terug. In die periode moet het allemaal gebeuren.
Het zal mij benieuwen ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten