Aan het adres van de vliegschool in Palm Beach (www.pbflight.com) zijn we per stom toeval gekomen. Ze reageerden gewoon positief op een massamail waarin ik verzocht om informatie en bijstand in het opnieuw verkrijgen van mijn instructiebevoegdheid.
Maar het toeval wil dat 12 mijl verder iemand woont die vijftien jaar geleden mijn eerste leerling-vlieger was. Van vliegtechnisch ongeletterd naar gebrevetteerd sportvlieger.
Dus toen ik hem dat vertelde en ik hem vroeg of hij het gezellig zou vinden als ik een keer op bezoek kwam vroeg hij me meteen voor de hele periode te logeren.
Wel een beetje spannend vind ik, want tja … het is wel een poosje geleden dat we elkaar aardig vonden.
Met Martinair ga ik 3 februari daarnaartoe. Dan kom ik om 17:55 uur aan. Ik word dan natuurlijk door de douane binnenstebuiten gekeerd, zodat ik hoop dat ik de laatste trein van 20:15 uur nog kan halen. De “tri-rail” is het Amerikaanse paradepaardje van openbaarvervoer en het is inderdaad niet duur. Maar een trein die op zijn laatst om 20:15 uur vertrekt en vervolgens bij elk gat aan de greppel stopt is niet mijn idee van geavanceerd. Dan hebben wij het in Nederland toch beter voor elkaar.
Een auto huren kan natuurlijk ook, maar dat kost - met alle verzekering tegen Amerikaanse aansprakelijkheid - echt een vermogen.
Dus dan maar met de trein. Voor $4 sta ik dan op Delray Beach – waar Peter woont – om 21:39 uur. Ruim een uur in een trein zitten voor $4 dat gaat in Nederland echt niet.
Gelukkig komt Peter me dan halen, want ik begrijp van hem dat ik dan aan de “dark side” arriveer.
En dan word ik maandag 4 februari om 09:00 op school verwacht.
Ik ben benieuwd .......
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten