Gisteren ben ik in Miami aangekomen om mijn instructeurspapiertje weer geldig te krijgen. Ik werd opgehaald door Peter, die 16 jaar gelden mijn eerste leerling was. Ik heb hem sindsdien ook niet meer gezien, maar het was weer als van ouds. Hij is inmiddels wel getrouwd en ze hebben twee kinderen dus helemaal van ouds is het niet, maar dat mag de pret niet hinderen.
Het afscheid van Hanneke en Daniel op Schiphol was natuurlijk hartverscheurend. Ik vraag me wel eens af of iedereen dat nu zo vreselijk vind? Ik zit me een week van te voren al op te vreten en de dag van te voren barst ik regelmatig in een snikbui uit. Dan vraag ik me af waarom ik dit in vredesnaam zo heb bedacht. Niet alleen ikzelf vind het afgrijselijk, maar ik zie Daniel en Hanneke ook zwaar worstelen. Erg moeilijk. Daniel is nu zo groot dat hij zelf kan mailen en dat is wel heel erg leuk. We hebben speciaal voor de gelegenheid een laptopje en ADSL aangeschaft. En misschien kunnen we ook nog wel eens MSNnen of Skypen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten