woensdag 23 april 2008

Kampala - Kitale

Vannacht heb ik heel knus in een koloniaal hotelletje in Kampala geslapen. Dit hotelletje lag dichtbij de bus die ik moest hebben. Intussen had ik ook diarree, maar dat ginggelkkig weer wat beter.
Om 06:00 uur ging de wekker en evenlater stond ik bij de bus die uiteindelijk om 07:00 uur vertrok naar Nairobi. Heel leuk om een voor mij onbekend stuk Uganda te zien. Onder andere Jinja: de bron van de Nijl. De weg erna was werkelijk vreselijk. Hotsebots to en met, maar het ging allemaal goed. Uit de verschillende adviezen - eigenlijk was via Malabe het handigst naar Kitale, mijn huidige stop, maar de bus ging langs Busia. Uiteindelijk was er iemand die vertelde dat de Malabe route wel korter was, maar dat er geen openbaar vervoer was. Nou danben je dus gestrand. Dus verder naar Busia.
Zo nu endan stopt de bus en dan wordt deze onmiddellijk bestormd door allerlei etenswaarhandelaren. Goed spul, je hoeft van honger en dorst niet om te komen. Er is daar ook altijd ergens wel een WC. Na bezoek mag je dan een centje geven en dan krijg je zelfs een jerrycan met water aangeboden om je handen in te wassen.
De grens is eerst uitchecken, daarna tweehonderd niemandsland en dan inchecken. Allemaal helemaal geen probleem. De meneer die me op het openbaarvervoerprobleem had gewezen, had inmiddels een Msungu opgesnord, die toevallig mijn kant uitging en met wie ik dus mocht meerijden.
Hij deed - zoals zoveel mensen hier - iets met AIDS, met als bijzondere uitzondering dat hij het zelf had. Hij was hier bij de grens om twee Msungu meisjes op te halen die na drie maanden weeshuis Uganda, nog even verder wilden kijken. Een leuke uitwisseling was natuurlijk het gevolg. Zij zouden mij zestien kilometer voor mijn volgende tussenhalte afzetten. Zij waren dan thuis. Voor die laatste kilometers kon ik dan wel een Matatu vinden. Het eindigde ermee dat ze me helemaal brachten: erg aardig.
Daar trof ik het want de bus naar Kitale stond op vertrekken. En zo was ik om 16:00 uur in Kitale.
Er is eigenlijk weinig anders dan in Uganda. Niet meer intimiderend ofzo. Wel iets meer bedelaars, maar ook veel vriendelijke mensen, die zo stoethaspelende Msungu wel even bij de hand willen nemen, zonder dat het aanhet eind van de rit op geld uitdraaid: heel plezierig.
Morgen naar Lodwar met de Eldoret Express.

Geen opmerkingen: