Youth Encouragement Services

Carol Adams uit Hawaii was ruiter en paardrijlerares. Totdat ze dertien jaar geleden geen voldoening meer vond in dat leven en iets meer wilde betekenen in de wereld. Haar gedachten gingen uit naar weeskinderen.
Zo kwam ze iemand tegen uit Uganda die haar vertelde dat ze welkom was in Kampala, waar ze een bestaand weeshuis zou kunnen runnen. Het bleek practisch niet meer te bestaan en het was gewoon een front om een Msungu te melken.
Toen kwam de Anglikaanse kerk uit Fort Portal met een verzoek een weeshuis te runnen en dat heeft ze jarenlang gedaan. Met succes. Alleen was ze voor alles afhankelijk van de kerk en dat beviel haar niet, dus is ze een aantal jaar terug alleen verder gegaan.
Nu heeft ze een weeshuis met dertig terminaal zieke AIDS wezen. Verder heeft ze 360 weeskinderen onder haar hoede, die bij een familielid wonen. Er is een oma bij die 23 kinderen onder haar vleugels heeft. Het is erg schipperen tussen de mensen stimuleren hun eigen creativiteit aan te boren en geld geven. Carol schijnt wat dat betreft een harde te zijn.
Naast een weeshuis heeft ze ook een backpackershostel om inkomen te genereren en het is echt spotgoedkoop: voor drie-en-een-halve euro per nacht lig je warm, droog en schoon, wat wil je nog meer.

Voor het avondeten werd ik uitgenodigd door vier dames uit de USA en Australie varierend tussen 25 en 38 jaar. Ze zijn hier in verschillende disciplines betrokken bij het project van Carol. Tracey Ann uit Australie heeft haar vent voor vijf weken alleen gelaten om hier een administratie op te zetten. Ze is accountant in haar dagelijks bestaan. Trisha en Sally zijn bezig een NGO op te zetten die als doel heeft de NGO's die zich bezig houden met kinderopvang meer te helpen samen werken. Ze hebben al in Kenia rondgekeken en over een week gaan ze door naar Tanzania. Trish heeft hier al eens eerder als vrijwilliger gewerkt. Emerald als laatste is hier met als doel het weeshuis meer te stroomlijnen zodat er minder adhoc problemen en idem oplossingen ontstaan. Zij is hier voor een jaar.

De keuken is een rudimentair geval. Nadat ik uit Fort Portal terugkom met bier, wat niet werd afgeslagen, kan ik me gaan bezighouden met het aanleggen van een vuur waarop we moeten koken. De luchttoevoer en de rookafvoer is niet technisch verantwoord, maar na veel vijven en zessen brandt er toch een vuur en wordt er gekookt. Het is erg gezellig en zo kom ik natuurlijk ook gauw op de hoogte van de lokale bijzonderheden. De zonsondergang over het Rwenzori gebergte is fenomenaal en daarna is het volle maan. Dat komt goed tot zijn recht omdat de stroom is uitgevallen. Na nog een fijn stuk lezen in een boel wat ik in Kabale op straat op de kop heb getikt (een boek over pioniers in de luchtvaart, echt goed). Kruip ik in een van de drie stapelbedden.