Mweya

Gisterochtend ging de wekker om kwart over vijf en om half zes zat ik aan het ontbijt. Om zes uur stond James klaar om me per motor naar Kabale te rijden. De voltallige staf van Kalebas campground stond me uit te zwaaien.
Onder een prachtige sterrenhemelhemel zochten we onze weg over een hobbelige weg. Best griezelig. Het werd nog spannender toen aan de andere kant van de pas op weg naar beneden een dichte mist bleek te zijn. Gelukkig zijn we veilig bij het postkantoor aangekomen waar de postbus naar Mbarara om zeven uur zou vertrekken. Grappig genoeg bleek het dezelfde chauffeur te zijn die me van Kampala naar Sangba bracht.
De rit ging door dezelfde mist maar deze bussen kennen maar een versnelling: de hoogste. Ook dit avontuur heb ik overleefd. In Mbarara zag ik politie met traangasgeweren lopen. Het schijnt door het hele land onrustig te zijn omdat de politie zeshonderd taxichauffeurs uit hun functie heeft ontheven vanwege het ontbreken van een rijbewijs. Een actie die de hele bevolking desgevraagd afkeurt.
Het viel niet mee om de connectie naar Kasese te vinden, maar een poosje later zat ik toch in een Matatu. Die rijden pas weg als ze vol zijn en vol is hier nooit vol genoeg, dus dat duurde even.
Eindelijk reden we weg om tien meter verder weer te parkeren. Na een hele poos stapte een andere chauffeur in, die de bus weer naar het uitgangspunt reed en uitstapte. Weer een hele poos later stapte een derde chauffeur in die werkelijk wegreed. De hele weg door Mbarara werd continue uit het raampje geroepen dat we naar Kasese gingen en inderdaad pasten er nog meer passagiers in.
De snelheden vervolgens behaald op het equivalent van kleine Franse weggetjes gingen regelmatig naar de honderddertig terwijl luid getoeter voorkwam dat we zwaar beladen fietsers van de weg afreden. Dat deden ze nu zelf uit lijfsbehoud.
Bij Katungu moest ik eruit en hier kon ik een taxi - nou ja voorzover je dit wrak zo zou kunnen noemen - pakken naar Mweya, vijfentwintig kilometer verderop.
Daar was ik mooi op tijd om een boottocht te maken en zo zag ik achtereenvolgens een keur aan beesten. Een heleboel krokodillen van groot naar heel klein. Buffels die gezellig samen met nijlpaarden in het water lagen. Olifanten die onderling ruzie hadden en dus vreselijk aan het toeteren waren en olifanten die gewoon gezellig aan het badderen waren. Prachtig alles tegen een achtergrond van lake Edward met aan de de overkant de mistige blue ridge mountains in Zaire.
Ik zou de enige zijn op het kampeer terrein, dus uiteindelijk ben ik toch maar in het iets duurder hostel gaan zitten. Heel gezellig, lekker eten en voor het eerst in Uganda een fatsoenlijke douche.

Vanmorgen ben ik in een prachtige kloof vol met bos wezen wandelen. Niet veel beesten maar wel heel indrukwekkende natuur met vooral enorme bomen.
Er is hier een schitterend bezoekerscentrum met achtergrond informatie. Dit is de west rift valley, ook wel de Albertine rift valley genaamd. Ze hebben hier een settlement van 250000 jaar geleden gevonden, met stenen bijlen enzovoorts. En de hele uitleg van hoe dat nou zit met die rift valley. Heel interessant allemaal. Morgen ga ik nog een eindje wandelen en dan ga ik door naar Boma bij Fort Portal. Ik heb hier een oude dame ontmoet die daar een weeshuis voor AIDS kinderen heeft en ook een hostel. Dan ga ik de Rwenzori mountains eens bekijken en het Kibali forest.